Niedziela Miłosierdzia

Patron naszej szkoły, św. Jan Paweł II, w dniu kanonizacji s. Faustyny Kowalskiej 30 kwietnia 2000 r. ustanowił dla całego Kościoła Święto Miłosierdzia Bożego, nazywane również Niedzielą Miłosierdzia. Przypada ono zawsze w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, w tym roku 7 kwietnia 2024 r.

W piątek na katechezie w klasie 3 i 4a uczniowie doświadczali i rozmawiali o Bożym Miłosierdziu. Już samo postawienie na ławkach sztalugi wzbudziło duże zainteresowanie uczniów. Oczywiście każdy z nich sztalugę skojarzył z malowaniem obrazu. Następnie zostały ułożone materiały, czerwony i niebieski, a rozmowa o skojarzeniach z tymi kolorami doprowadziła uczniów do dwóch słów: krew i woda. Krew i woda, które wypłynęły z przebitego boku ukrzyżowanego Jezusa, są zapowiedzią chrztu i Eucharystii, sakramentów nowego życia.

Pan Jezus przekazał siostrze Faustynie swoją wolę powstania Jego obrazu: „Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy – ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” (Dz. 49). Pierwszy obraz został namalowany według projektu siostry Faustyny Kowalskiej i dzięki pomocy księdza Michała Sopoćki. Jego autorem był malarz Eugeniusz Kazimirowski, a prace nad nim trwały od stycznia do czerwca 1934 roku. Najbardziej znaną wersję obrazu wykonał w 1944 Adolf Hyła dla Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Jego kopie opatrzone słowami „Jezu ufam Tobie” w wielu różnorodnych językach są szeroko rozpowszechnione na całym świecie.

Dalsze rozważania zaprowadziły nas do tego, że grzech brudzi nasze serce. Dlatego każdy mógł wyjąć ze szkatułki kamień, symbolizujący ciężar naszych grzechów i położyć go na materiale. Wspólnie wszyscy uczniowie przyznali, że kiedy żałujemy za grzechy, przepraszamy, prosimy o przebaczenie i oddajemy to wszystko w sakramencie pokuty i pojednania, to Jezus Miłosierny oczyszcza nasze serca. Z drugiej szkatułki wyjęli szklane kulki, które są symbolem naszego pragnienia, by nasze serce było piękne i czyste i położyli je na materiale, wypowiadając słowa „Jezu ufam Tobie”.